Quid de Pythagora?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Non est igitur summum malum dolor. Duo Reges: constructio interrete. Negare non possum. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Sed ego in hoc resisto;

Bork

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Quid, quod res alia tota est? In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.

Bork: Hic nihil fuit, quod quaereremus.
Bork: Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

Ego, quam ille praeponendam et magis eligendam, beatiorem
hanc appello nec ullo minimo momento plus ei vitae tribuo
quam Stoici.

Alterum autem genus est magnarum verarumque virtutum, quas
appellamus voluntarias, ut prudentiam, temperantiam,
fortitudinem, iustitiam et reliquas eiusdem generis.

Maxime autem in hoc quidem genere vis est perspicua naturae, cum et mendicitatem multi perpetiantur, ut vivant, et angantur adpropinquatione mortis confecti homines senectute et ea perferant, quae Philoctetam videmus in fabulis.

Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Bonum integritas corporis: misera debilitas.
An haec ab eo non dicuntur?
Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.
Igitur ne dolorem quidem.
Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.
Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Et nemo nimium beatus est; Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus? Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;