Titus Schade, Der große Kiosk, 2018, Oil and acrylic on canvas, 100 x 200 cm, Privatsammlung, Leipzig, courtesy Galerie EIGEN + ART Leipzig/Berlin, Photo: Uwe Walter, Berlin, VG Bild-Kunst, Bonn 2019.
Martin Kobe
Robert Seidel
OUD AGENDAITEM

CRUX

Museum de Fundatie – Met de tentoonstelling CRUX laat Museum de Fundatie het publiek kennismaken met een nieuwe generatie schilders uit Leipzig: Martin Kobe, Mirjam Völker, Robert Seidel en Titus Schade. Hun wegen kruisten toen zij studeerden aan de beroemde Hochschule für Grafik und Buchkunst in Leipzig. De grote schildertraditie van de stad, samen met hun virtuositeit en aandacht voor architectuur en landschap verbindt deze groep getalenteerde kunstenaars.

Martin Kobe
Martin Kobe (1973) schildert interieurs en buitenruimtes – vooral open ruimtes. Zijn schilderijen zijn opgebouwd uit flarden van fictieve gebouwen. De strenge architectuur dringt zich op vanuit de achtergrond en oogt modern en futuristisch, maar is verre van functioneel. Kobe speelt graag met perspectieven. Via verschillende verdwijnpunten creëert hij dynamiek die verwarrend werkt. Zijn schilderijen balanceren op de grens van droom en werkelijkheid. Scherp neergezette lijnen wisselen elkaar af met vage contouren van gebouwen, constructivisme versus deconstructivisme, schoonheid en vernietiging liggen dicht bij elkaar.

Mirjam Völker
In de schilderijen van Mirjam Völker (1977) staan we oog in oog met de overblijfselen van een beschaving, overwoekerd door de natuur. Is dit de wereld nadat de mensheid is uitgestorven of zijn het bouwsels waar kinderen spelen? Natuur en beschaving staan in haar werk op gespannen voet. Woningen lijken de speelbal van de natuur en bezitten een welhaast menselijke kwaliteit. Vensters lijken op ogen en oren, bouwconstructies op ledematen. Deze antropomorfe structuren worstelen met de natuur, of omhelzen ze elkaar?

Robert Seidel
Robert Seidel (1983) schildert volgens de oude techniek van zelfgemaakte verf van ei-tempera, laag over laag. Seidel maakt geen schetsen vooraf. Hij construeert op doek zijn eigen wereld en reduceert wat hij ziet tot platte, grafisch aandoende vlakken. Zijn werk is soms geïnspireerd op bordspellen en videogames, maar hij maakt ook heldere landschappen waarbij vooral het scherpe licht van de oceaan opvalt. Mensen schildert Robert Seidel op een bijna onderkoelde manier, met veel aandacht voor patronen en een frescoachtige benadering van het perspectief. Matglanzend, net als de auto’s, en motoren, die ook regelmatig opduiken in zijn oeuvre.

Titus Schade
De schilderijen van Titus Schade (1984) zijn theatraal en doen denken aan decors die rechtstreeks van het toneel op doek zijn gezet. Zijn huizen staan letterlijk in de schijnwerpers, met strak omlijnde lichtbundels. Duitse architectuur, met name vakwerkhuizen, vormen consequent onderdeel van zijn composities. Op het moment dat we zijn kunst als ‘Duits’ typeren, beseffen we dat diezelfde vakwerkhuizen in heel Europa voorkomen. Schades kaarsrechte lijnen, die doen denken aan Mondriaan, vormen samengestelde werelden die herinneringen oproepen aan speelgoedhuizen. Een universum van bouwstenen waarbij Schade als een grote Schepper de bebouwing creëert voor een toekomstig mensenras.

CRUX is te zien t/m 5 mei 2020 in Museum de Fundatie te Zwolle. Voor meer info, klik hier.