Joris Hilterman: ‘Mijn foto’s zijn een verzameling van gezichten’
Nederland zit vol met jong talent: talent dat ondersteund, gevierd en bedankt moet worden. In deze moeilijke afgelopen paar maanden is het alleen maar duidelijker geworden hoe dankbaar we als samenleving moeten zijn voor de creatieveling in de culturele sector. We stellen je dan ook graag voor aan een aantal mensen die het artistieke pad aan het bewandelen zijn. Ontmoet de 27-jarige portretfotograaf Joris Hilterman.
Waar sommige met een vurige passie worden geboren, heeft deze bij Joris tot zijn achttiende op een laag pitje gestaan, waarna het steeds feller is gaan branden. ‘Ik ben altijd een observator geweest, buiten de situatie staan en zo het tafereel bestuderen. Op mijn achttiende fotografie studeren was dus eerder een gevoelsmatige keuze, want daarvoor zat fotograaf worden niet echt op mijn radar.’
In het begin fotografeert Joris vooral industriële gebieden en landschappen maar al snel stapte hij over naar portretten. ‘Telkens tegenover iemand anders zitten, dat maakt het interessant’ aldus Joris. ‘Er is geen specifieke checklist waar iemand aan moet voldoen. De ene keer intrigeert iemand mij en de andere keer vind ik iemand esthetisch gezien interessant. Het kan ook zijn dat ik een persoonlijke relatie met iemand heb en een portret wil maken om deze persoon te onthouden. Mijn foto’s zijn eigenlijk een soort van verzameling van gezichten.’
De camera’s die Joris gebruikt zijn de Speed Graphic Graflex en de Hasselblad 500 C/M, beide analoge camera’s. Analoog fotograferen brengt een bepaalde anticipatie en spanning met zich mee. Nadat de foto’s gemaakt zijn moet eerst het rolletje ontwikkeld worden voordat de foto’s kunnen worden bekeken. Door het beperkt aantal foto’s wordt de fotograaf ook gedwongen om beter te kijken voordat de foto gemaakt wordt. Dit zijn misschien de redenen waarom in de afgelopen jaren analogie fotografie steeds populairder is geworden, met de polaroid camera die in vrijwel elke winkel verkocht wordt.
'Doordat iedereen een camera in zijn zak heeft heb ik het gevoel dat de waarde van een foto door de jaren heen achteruit is gegaan. Voor mij is analoog fotograferen een manier om extra aandacht te geven aan een foto. Daarnaast merk ik dat als ik met mijn grootformaat camera kom aanzetten, mensen echt het gevoel krijgen dat er een foto gaat worden gemaakt. Dit gevoel is iets wat ik mooi vind om te geven.'
Joris begon gebruik te maken van analoge camera’s vanaf 2014, toen zijn vader kwam aanzetten met een oude camera van zijn opa. De opa van Joris, Henk Hilterman, was fotograaf bij Uitgeverij en Drukkerij De Spaarnestad. In die tijd was de commerciële wereld van de fotografie klein, met maar een handjevol fotografen die voor De Spaarnestad foto’s maakte. Henk Hilterman was dan ook geen onbekende in de fotografie wereld, legt Joris uit. Maar hij bedrukt: ‘Het is een romantisch beeld, in de voetsporen van mijn opa willen treden, maar eigenlijk hadden we het er nooit over gehad samen. Toen ik zijn camera’s kreeg ben ik me er pas in gaan verdiepen en gelijk gaan uitzoeken hoe ze werkten. Na de eerste foto was ik meteen hooked.’
Als je Joris zijn foto’s bekijkt valt het vooral op dat ze bijna allemaal zwart/wit zijn. ‘Zwart/wit foto’s vind ik vaak sterker, het leidt minder af, het draait dan meer om compositie en belichting, en ja, misschien ben ik er ook gewoon comfortabeler in. Het wegnemen van kleur zorgt er ook voor dat de focus meer op de ogen ligt, zodat emoties makkelijker kunnen worden vastgelegd. Ik probeer de mensen die ik fotografeer nooit al te veel te sturen. Iemand moet iets van zichzelf laten zien, pas als ik het gevoel heb dat dit oprecht is maak ik de foto. In eerste instantie gaat het telkens erom dat ikzelf blij ben met het gemaakte portret. Als andere mensen het ook mooi vinden, is dat mooi meegenomen.’
www.jorishilterman.com
instagram: @jorishilterman
