Paola Pivi, That's a good question, 2020

We Are Animals: een kunstzinnige dierentuin

We Are Animals
Kunsthal
Rotterdam
5 juni - 24 oktober 2021

Door: Daantje Voshaar

Een wit konijn met drie meter lange oren, aaibare ijsberen met menselijke trekjes en een zwevende olifant: in de tentoonstelling We Are Animals in de Kunsthal zie je de dierenwereld zoals je die nog nooit eerder hebt gezien. Alle dierlijke creaties schijnen op een andere manier licht op de verhoudingen tussen ons, de mens, en de dieren waar we deze aarde mee delen.

Je zou soms bijna vergeten dat we zelf ook maar gewoon een diersoort zijn tussen een heleboel andere, en niet de hoofdbewoners van deze aarde zijn. Er zijn natuurlijk best wat verschillen tussen mens en dier, maar ook veel overeenkomsten. Dieren kunnen ook leren, communiceren en zelfs invloed uitoefenen op hun omgeving. In deze tentoonstelling komt naar voren hoe mens en dier onderdeel zijn van elkaars leefwereld en hoe we ons gedragen in elkaars gezelschap. Aan de ene kant houden we van dieren, maar aan de andere kant manipuleren we ze zo dat ze precies aan onze wensen voldoen.  

Paul McCarthy, Mechanical Pig, 2003-2005

 

Dat doet me denken aan een programma dat ik laatst zag, waarin een hondensoort zo werd doorgefokt dat het een heel klein neusje krijgt, met als gevolg dat ze heel moeilijk kunnen ademen. De hond stikt bijna, maar ja, wat ziet ‘ie er schattig uit hè! Er wordt meer rekening gehouden met wat het baasje wil dan met het dier zelf. Want laten we eerlijk zijn: die hond zal het een worst wezen hoe groot z’n neus is.    

De tentoonstelling is opgedeeld in verschillende thema’s: via aaibare en schattige dieren kom ik langs de wilde, bijna oncontroleerbare dieren en eindig ik bij de dieren met menselijke eigenschappen. Ik word steeds dieper in de dierenwereld getrokken, die af en toe behoorlijk ingewikkeld blijkt te zijn. Het roept veel vragen op waar ik eerder nog nooit aan heb gedacht, want wie heeft nu eigenlijk wie nodig? De dieren ons of wij de dieren?    

Tim Noble & Sue Webster, Metal Fucking Rats (version 1), 2006

 

Toch wel mijn favoriet van de hele tentoonstelling: de olifant van Daniel Firman. Firman creëert met zijn werk Nasutamanus de illusie dat de olifant door de ruimte zweeft. Een soort optische illusie, maar wel in balans. Zo acrobatisch als deze olifant zie je ze in het circus niet eens. Naast het circus komt ook nog een andere controversiële plek aan bod: de dierentuin. Ik verwachtte dat het idee van een dierentuin volledig de grond in getrapt zou worden, maar dat is niet zo. Want hoewel de dieren gevangen zijn, is aan de andere kant de dierentuin een plek waar grootschalig wetenschappelijk onderzoek naar diersoorten wordt uitgevoerd juist om ze te beschermen.

Daniel Firman, Nasutamanus, 2012

 

We Are Animals gaat over de relatie tussen mens en dier, maar eigenlijk vooral over hoe wij die relatie vormgeven: hoe we van dieren houden, hoe we onszelf erin terugzien, hoe we dieren manipuleren en ze gebruiken als consumptieproducten. En hoewel de mens zelf niet eens in beeld is, zien we in We Are Animals juist heel erg onszelf terug.    

De tentoonstelling We Are Animals is nog t/m 24 oktober te zien in de Kunsthal Rotterdam! Klik hier voor meer info.  

Terug naar het overzicht