Breuers huis van Bauhaus

Symptom Bauhaus
West Den Haag - 28 september t/m 1 januari 2020
Door: Roos de Soete

Soms wordt een tentoonstelling niet alleen gevormd door de tentoongestelde werken, maar ook door de expositieruimte. Symptom Bauhaus is hier hét voorbeeld van. Het bunker-eske exterieur met de vreemd gevormde geometrische ramen, lijkt verdwaald in z’n ligging aan een plein met de Koninklijke Schouwburg en het Paleis Lange Voorhout nabij. 

Het imposante gebouw, ontworpen door Marcel Breuer, deed sinds de opening in 1959 dienst als Amerikaanse Ambassade. Vanbinnen lijkt het alsof de Amerikanen nog maar net vertrokken zijn; er heeft geen renovatie meer plaatsgevonden sinds hun vertrek. Alle muren van de voormalige kantoortjes staan nog, het blauwe tapijt is duidelijk gebruikt en de deurknoppen zijn nog origineel, zoals Breuer ze ontwierp.

Bij de start van de expositie tref je na een zware deur een korte introductie over Symptom Bauhaus. Vanwege het groteske uiterlijk van het pand is de kleine schaal van de expositieruimtes enigszins onverwachts. De kleine kantoortjes vormen een doolhof waar je met elke deur je gevoel van richting verder verliest. Door het gebrek aan renovatie voelt het soms bijna alsof je een kamer bent binnengestapt waar je eigenlijk niet had mogen komen. Deze desoriëntatie wordt enigszins verlicht wanneer je door de vreemd gevormde ramen naar buiten kijkt en ziet dat het niet 1960 is.

Symptom Bauhaus wordt gevormd door werk van klassieke Bauhaus docenten en hedendaagse kunstenaars te verbinden. De visuele ervaring staat hierbij voorop en deze wordt nauwelijks ondersteund door tekstuele uitleg. De afwisseling van prints, foto’s en prenten met video-installaties zorgt voor een mooie brug tussen toen en nu. Lopende door de vele kamertjes stuit je plots op de solo-expositie van de Taiwanese Tehching Hsieh, een performance kunstenaar als geen ander. Hsieh maakt met zijn werk het onzichtbare tastbaar en zijn performance-art vergt een ongekende toewijding. In One Year Perfomance stempelde hij als een arbeider die inklokt, een heel jaar lang elk uur zijn tijdskaart. Nadat je deze kamer uitloopt bevind je je ineens weer op de gang omringd door de vele kamers. Aan het eind van de gang is net het Alphabetum zichtbaar; een ruimte die door het gebruik van warmkleurig hout en design meubels totaal haaks staat op de sobere kantoorruimtes.  

In het Alphabetum wordt taal in de breedste zin van het woord verkend. Waar schrijvers letters gebruiken om woorden te vormen en een boodschap over te brengen, daar zijn typografen en letterontwerpers veel meer bezig met de vorm. Het Alphabetum laat zien dat deze verschillende belangen toch meer met elkaar verbonden zijn dan op het eerste gezicht duidelijk. Los van deze woordverkenning, is de ruimte an sich om je ogen uit te kijken.

Met het binnenlopen van het Alphabetum is de laatste ruimte van de tentoonstelling bezocht. Deze beslaat maar een heel klein deel van het gigantische pand, wat maakt dat je weggaat met enige resterende nieuwsgierigheid. Nieuwsgierigheid naar meer Bauhaus, maar misschien nog wel sterker naar meer eindeloze kamers, tijdsbesefverlies en geometrische uitzichten. 

Onder de naam 'Onze Ambassade' is het gebouw nu een nieuwe culturele hotspot, gerealiseerd door West Den Haag en ANNA Vastgoed & Cultuur. Voor meer informatie over Symptom Bauhaus klik hier.