Yigal Ozeri toont New York door pixels te verven

A New York Story door Yigal Ozeri
Rutger Brandt Gallery
18 mei t/m 22 juni 2019

Door: Bram Barentsen

Elke week bereiken kreten als ‘Black lives matters’ en ‘Tax the rich’ het nieuws, dagelijkse gesprekken of jouw telefoonscherm. Dit keer staan de boodschappen op buttons, gespeld op de jas van een Amerikaanse roodharige dame. Ze staat in een donkere straat, achter haar glinstert een zwarte auto en haar blik is moeilijk te vertalen. Wordt ze verstoord, is ze bezorgd of gewoon verrast? Of dit ertoe doet is aan jou. Later leer je dat de buttons geen statement willen maken, maar, met hulp van Yigal Ozeri, de diversiteit vertellen van een wereldstad. 

Voor A New York Story verruilt Yigal Ozeri het schilderen van vrouwen voor zijn thuisstad en de mensen om hem heen. Zonder introductie stap ik de expositie in. Aan mijn linkerkant zie ik een metro met mensen die zich met elkaar bezighouden of dit juist totaal niet doen. Kijk ik naar rechts is het alsof ik het metrostation uitstap en zo tussen de drukte belandt. Een oudere vrouw beweegt zich wat nuffig door de menigte en kruist zo mijn pad. Door haar zonnebril met donkere glazen zie ik niet of ze me aankijkt. 

Aan het einde van de gang staat de roodharige vrouw met haar buttons. De schilderijen flitsen als snapshots om je heen. De stukjes straat laten zien hoe het er in New York aan toe gaat zonder een oordeel te geven. Toeristen bestuderen een flyer op weg naar hun volgende attractie, twee vrouwen van Chinese afkomst lachen met een Amerikaanse en een dakloze duikt een prullenbak in. Het is bijna geen schilderen te noemen wat Yigal Ozeri hier neerzet. Penseelstreken ontbreken en zijn realistische schilderstijl oogt daadwerkelijk als het werk van een camera. Alsof Ozeri met pixels verft.

Ik ga verder met mijn wandeling en zie hoe Ozeri continu het multiculturele van de metropool toont. Met New York als landschap is er geen plaats voor weinig kleur, niet op de voorgrond en niet op de horizon. Zowel mens als gebouw worden sterk in variatie in kleur vertegenwoordigd. Knalgeel wisselt af met zachtbruin en ondanks dat het voelt alsof ik sommige geportretteerden stoor, voelen de schilderijen nooit onrustig aan. 

‘No, you’re weird’, roept een schoenenreclame naar mij toe. Ozeri zorgt ervoor dat jij deel uitmaakt van deze enorme stad. Upper class, middle class, lower class, dat doet er niet toe, jij en ik horen erbij. De mensen die hij vastlegt denken daar niet altijd zo over. Hoewel een brandweerman, zittend in etalage van een boetiekje, mij aankijkt word ik door het grotendeel van de mensen genegeerd. Ik ben een toevallige voorbijganger die de kans grijpt om mensen te kijken. ‘Mensen kijken’, wat we vanaf het terras zo lekker vinden kan nu dus ook in de Rutger Brandt Gallery aan de Bethaniënstraat.

A New York Story is nog te zien t/m 22 juni 2019. 

Klik hier voor meer informatie.