Art on Display 1949-69

Het Nieuwe Instituut - Hoe presenteer je kunst? En hoe kijk je daar als bezoeker naar? Veel museumbezoekers zijn geneigd direct de aandacht op het kunstwerk te richten, onbewust van het feit dat de ontmoeting met het kunstwerk is geënsceneerd door een ontwerper. Art on Display 1949-69 stelt daarom voor een keer het tentoonstellingsontwerp zelf centraal. De expositie brengt enkele van de meest vooruitstrevende, naoorlogse tentoonstellingsontwerpen van architecten samen aan de hand van 1:1 reconstructies. Een unieke kans om deze vooruitstrevende benaderingen fysiek te ervaren en te kunnen vergelijken. 

De periode 1949-1969 werd gekenmerkt door het zoeken naar een nieuwe verhouding tussen kunst en publiek, en naar een mogelijk nieuwe rol van kunst en culturele instellingen. Volksverheffing en democratisering zijn deel van een nieuw ethos. De gekozen voorbeelden vertalen dit in een streven naar een directe, persoonlijke relatie tussen toeschouwer en kunstwerk, en kaarten daarbij architectonische, museologische en maatschappelijke vragen aan.  

De tentoonstellinsontwerpen geven geen eenduidig antwoord. Soms worden kunstwerken individueel getoond in een omgeving van rust en concentratie. Een andere keer wordt juist een effect van overrompeling beoogd, of een desoriëntatie van conventies en verwachtingen, om zo een spontane ontmoeting als in een labyrint uit te lokken. Verschillende ontwerpen creëren een intieme een-op-een verhouding met het kunstwerk, terwijl andere juist een gemeenschappelijke ervaring willen bewerkstelligen.

Klik hier voor meer informatie!