Ann Veronica Janssens

Licht, kleur en ruimte zijn de basismaterialen van Ann Veronica Janssens (Folkestone, 1956). Met deze ongrijpbare fenomenen creëert ze 'beelden' die het onzichtbare zichtbaar maken. Architectuur is van nature statisch, terwijl licht en kleur veranderlijk zijn. Dat is wat Janssens onderzoekt, waarmee zij experimenteert en mensen en dingen in beweging brengt. Haar werk is gebaseerd op zintuiglijke waarneming en vraagt een actieve betrokkenheid van de toeschouwer.

Met haar interventies verandert Ann Veronica Janssens de museale 'witte kubus' in onbestemde, met kleurige mist gevulde ruimtes waar je als bezoeker, ondanks het licht, op de tast je weg moet zien te vinden. Gedesoriënteerd vraag je je af: hoe groot is het hier en ben ik alleen? Gaandeweg ontwaar je de grenzen van de zaal en duiken andere mensen op. De kunstenaar daagt bezoekers uit en stelt onze zintuigen op de proef. Wat zien en ervaren we nu eigenlijk?

In een interview uit 2016 vertelt Janssens hoe ze opgroeide in Kinshasa en haar dagen doorbracht met knutselen en veel rondkijken. Haar vader was architect en haar moeder werkte in een galerie. In het plaatselijke museum leerde ze Afrikaanse kunst kennen. Architectuur, kunst en het experimenteren en observeren werden haar zo met de paplepel ingegeven. Vaak vormen eenvoudige ontdekkingen, zoals lichtreflecties op een gladgepolijste spoorrail of bij het mengen van een vinaigrette, het begin van een nieuwe reeks werken. Het uitproberen start op kleine schaal in haar atelier, maar vervolgens roept ze ook hulp in van technisch specialisten om precies het effect te bereiken dat haar voor ogen staat. Maar ook toeval, zo benadrukt Janssens in het interview, speelt een rol bij de totstandkoming van haar werk.

Ann Veronica Janssens, zo kunnen we in ieder geval vaststellen, roept verwondering op met werken die bijzonder én alledaags zijn. Het lijkt een beetje op de ervaring van een vliegreiziger die opstijgt in druilerig grijs weer en vervolgens een dicht wolkendek doorkruist. In de lichte witte omgeving waar mistflarden voorbijschieten, zijn oriëntatiepunten als onder/boven, ver/dichtbij verdwenen. Eenmaal boven de wolken schijnt de zon. De lucht is helder strakblauw met oneindige vergezichten waarin af en toe een wolkje voorbijdrijft. Een tentoonstelling van Janssens voelt als een 'rite de passage': gewone verschijnselen krijgen opeens magische kracht.

Ann Veronica Janssens is van 10 november 2018 t/m 31 maart 2019 te zien in De Pont. Klik hier voor meer informatie.