Haagse School X Haagse Nieuwe

In een nieuwe tentoonstelling zet Museum Jan Cunen de tegenstelling tussen heden en verleden, traditie en vernieuwing op scherp.

Een verandering van generatie is ook een verandering van kunst. Bijvoorbeeld schilderijen van polders met molens, weilanden met koeien en grijze wolkenluchten versus scherven van een tegel, postpakketjes met een pinhole en zitobjecten van rubber. Jonge Haagse talenten beïnvloeden nu onze blik op de wereld om ons heen. Maar hoe vertaalt het geschilderde landschap van toen zich naar de kunst van vandaag? En in hoeverre verschillen ze wezenlijk van elkaar?

Haagse School

De tentoonstelling laat zien dat de schilderkunst van toen en nu niet veel veranderd is. Verwacht niet iets groots en meeslepends, zoals de generatie romantische kunstenaars vóór hen. In plaats daarvan schilderden zij kleinschalig en zonder diepere betekenis: grazende koeien in een wei of de reflectie van een wolkenlucht in water waren immers van zichzelf al prachtig. Tussen Haagse Nieuwe en hun negentiende-eeuwse voorgangers zit minder verschil dan men zou denken. Zo blijkt Jan Hendrik Weissenbruchs uitspraak ‘Licht en lucht, dat is de kunst’ nog altijd van toepassing op een installatie van Sophia Bulgakova, en krijgt de verbrande oppervlakte van het werk van Stella Kim als vanzelf iets landschappelijks. Malou Cohen ziet schoonheid in het alledaagse, terwijl in het ludieke werk van Tibor Dieters de onderlinge verhoudingen tussen kunstenaar en kunsthandelaar in een nieuw licht worden geplaatst.

De tentoonstelling is te zien van 9 februari t/m 17 mei 2020

Meer informatie vind je hier: https://www.museumjancunen.nl/mjcNL/haagseschoolxhaagsenieuwe.aspx